Op deze zonovergoten dag, moest ik eens denken aan dat liedje van Elly en Rikkert:

We hebben allemaal wat we zijn allemaal raar
En toch zijn we broertjes en zusjes
We hebben allemaal wat we zijn allemaal raar
En toch houden we van elkaar

Zo’n lekker feel good liedje, vind u niet? Zo’n liedje die u, die jij misschien mee hebt geblèrd in de jongere jaren, of misschien zelfs met de kinderen of kleinkinderen. We hebben allemaal wat, we zijn allemaal raar, toch zijn we broertjes en zusjes en houden van elkaar. Was het maar waar!

O, die laatste woorden stonden er niet achter: Was het maar waar! Nu we ouder zijn geworden geldt dit liedje niet meer voor ons, toch…?! We mogen elkaar nu beoordelen en veroordelen, want we zijn immers geen broertjes en zusjes van elkaar. Misschien buurtje, of dorpsgenoten, maar dan houdt het wel op. We maken onze eigen keuzes in wie we te vriend willen houden en wie juist niet.

Misschien zouden we er eens een positieve draai aan moeten geven, aan dit liedje:

We hebben allemaal wat we zijn allemaal raar
En toch zijn we DORPERS MET ELKAAR
We hebben allemaal wat we zijn allemaal raar
En toch ZIEN WE OM NAAR ELKAAR.

Het zou in deze tijd namelijk helemaal niet verkeerd zijn, om eens eventjes, al was het maar voor een dag, onze ego’s aan de kant te schuiven en eens met andere ogen naar elkaar te kijken. Wie weet komt u tot een ander inzicht, tot een nieuw inzicht over hoe het met uw buren gaat, wie ze echt zijn. We zijn namelijk geen concurrenten van elkaar, zoals de bijgevoegde afbeelding zegt, maar we zijn medebewoners op dezelfde planeet aarde.

Misschien moeten we, of kunnen we in elk geval proberen eens wat vriendelijker te zijn tegen elkaar en echt te luisteren naar elkaar. We hebben namelijk overal wel een mening over en we weten het allemaal o zo goed te vertellen en te verkondigen. Maar naar mate ik verder kom in het groeiproces van het leven, te meer ik verondersteld sta van het feit dat ik het eigenlijk helemaal niet weet, geen flauw benul heb van bepaalde zaken en de ander dus nodig heb om me daarbij te helpen.

Kijk, ik ben geen slager. Ik weet dat een stukje vlees gebakken moet worden. Maar hoe lang gaat die sparerib op het vuur? Of moet die misschien in de oven? Ik vraag dat dan maar aan de slager, die zal het vast weten. Of die stoofperen, hoe lang gaan die op het vuur? Laat ik het vuur hoog staan, of moet die wat lager als het kookt, meneer de groenteboer? Het zijn wellicht eenvoudige voorbeelden en iedereen stelt die vraag wel eens aan de slager of de groenteboer. Misschien heb je het zelfs eens aan je moeder gevraagd, of je oma, die waren toch de beste koks.

Maar hoe zit het in jou leefomgeving? Heb jij mensen om je heen, waar je vragen mag stellen, waar je hulp kunt verwachten en niet zozeer een direct antwoord (omdat zij het allemaal al weten!). Mensen die je helpen vooruit te komen, zonder concurrentie aan te gaan, maar als het ware ‘als broertje of zusje’ naast je gaan staan. Niet omdat zij het al weten, ze zijn immers nog jong, door het ‘jes’ achter broer en zus, maar om samen de weg te bewandelen en te zoeken met elkaar naar ‘het antwoord’ of ‘de manier van leven’ (en soms van overleven).

Het wordt een mooie dag vandaag. Begroet elkaar eens met een glimlach en zie om naar elkaar, niet als concurrent, maar als Dorpers (stadgenoten) onder elkaar!

Have a nice day.